Volwassenen met downsyndroom willen ook werken, hun steentje bijdragen aan de maatschappij. Meestal gebeurt dit in samenwerking met een dagcentrum.
Dagbesteding voor volwassenen met downsyndroom wordt steeds vaker aangeduid als werk. Maar voor veel volwassenen met een verstandelijke beperking heeft dagbesteding een veel bredere betekenis. Zeker zij die niet beschikken over een uitgebreid netwerk.
Voor hen heeft dagbesteding ook een sociale functie: ze ontmoeten andere mensen dan degenen met wie ze dagelijks samenleven. Maar daarnaast is het vaak ook een plek om te leren en zich creatief te uiten (handvaardig, allerlei vormen van expressie). Daarmee vervult dagbesteding een zeer belangrijke plek in het leven van ouderwordende mensen met downsyndroom, zeker voor hen die daarbuiten weinig mogelijkheden of contacten hebben om hun leefwereld te verbreden.
Bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd betekent om die reden binnen veel organisaties niet dat de dagbesteding stopgezet wordt. Veelal blijft men gewoon deelnemen aan de activiteiten of arbeidsgroepen waar men voor die tijd ook al deel van uitmaakte. Dat past overigens goed bij de behoeften van veel mensen met een beperking: de voorspelbaarheid, het vaste ritme en de overzichtelijkheid geven zekerheid en zijn daarmee bevorderlijk voor hun welbevinden.
